হিন্দু পৌৰাণিক কাহিনীৰ ওপৰত এটা প্ৰশ্ন উত্থাপন হয় যে শ্ৰীকৃষ্ণ ভগৱান হৈয়ো কিয় প্ৰেমিক ৰাধাক বিয়া কৰিব নোৱাৰিলে?
যিহেতু আমি হিন্দু পৌৰাণিক কাহিনীত ৰাধা আৰু কৃষ্ণক ঐশ্বৰিক প্ৰেমৰ চূড়ান্ত প্ৰতীক বুলি গণ্য কৰা হয়। অৱশ্যে কিংবদন্তি অনুসৰি ৰাধাই আন এজন ব্যক্তিকহে বিয়া কৰাইছিল, যাৰ নাম অয়ন ঘোষ, কিন্তু তাইৰ হৃদয়ৰ মৰম প্ৰেম কেৱল কৃষ্ণৰ লগত থাকি গ’ল। অলৌকিক কাৰ্যৰ প্ৰতিচ্ছবিত ইয়াকো বৰ্ণনা কৰে যে, এই বিবাহ ভগৱান শ্ৰী কৃষ্ণৰ প্ৰকৃত বিষ্ণু অৱতাৰত ভৃগু মুনিৰ পৰা অভিশপ্ত বাক্যৰ এক প্ৰতিফলিত ৰূপ।
কিন্তু প্ৰকৃততে ৰাধাই কৃষ্ণক বিয়া নকৰাৰ কেইবাটাও কাৰণ আৰোপ কৰা হৈছে:
১) সামাজিক নীতি-নিয়ম: সেই সময়ত সামাজিক নীতি-নিয়মে নিৰ্দেশ দিছিল যে গোপালক (কৃষ্ণৰ পেছা) বুলি গণ্য কৰা পুৰুষক নাৰীয়ে বিয়া কৰাব নোৱাৰে।
২) কৃষ্ণৰ কৰ্তব্যঃ কৃষ্ণৰ ৰাজকুমাৰ আৰু ঐশ্বৰিক সত্তা হিচাপে পালন কৰিবলগীয়া কৰ্তব্য আছিল, য'ত তেওঁৰ ৰাজ্য আৰু পৰিয়াল ৰক্ষা কৰাটোও আছিল। আনকি শ্ৰীকৃষ্ণই মানৱ সমাজত প্ৰেমৰ মহত্ব উপলব্ধি কৰোৱাতো কৃষ্ণৰ বাবে এক লক্ষ্যও আছিল।
মহাদেৱ আৰু সতি হৈ পাৰ্বতীৰ কাহিনী পঢ়িবলৈ ইয়াত টিপক।
৩) ৰাধাৰ পাৰিবাৰিক বাধ্যবাধকতাঃ ৰাধাৰ পৰিয়ালে ইতিমধ্যে অয়ন ঘোষৰ লগত বিয়া ঠিক কৰি থৈছিল, আৰু তাই পৰিয়ালৰ ইচ্ছাৰ বিপৰীতে যাব পৰা নাছিল।
৪) আধ্যাত্মিক তাৎপৰ্যঃ ৰাধা আৰু কৃষ্ণৰ পৌৰাণিক কাহিনীক প্ৰায়ে মানৱ আত্মা (ৰাধা) আৰু ঐশ্বৰিক (কৃষ্ণ)ৰ মাজত থকা চিৰন্তন আৰু আধ্যাত্মিক প্ৰেমৰ প্ৰতীক হিচাপে দেখা যায়। তেওঁলোকৰ প্ৰেমক লৌকিক সম্পৰ্কৰ বাহিৰলৈ যোৱা এক অতিক্ৰমণীয় আৰু আধ্যাত্মিক বান্ধোন বুলি গণ্য কৰা হয়।
আন এজন ব্যক্তিক বিয়া কৰাইও ৰাধাৰ কৃষ্ণৰ প্ৰতি প্ৰেম অদম্য হৈ থাকিল, আৰু হিন্দু পৌৰাণিক কাহিনী আৰু শিল্পত তেওঁক প্ৰায়ে তেওঁৰ পত্নী হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হয়।
ইয়াৰোপৰি অন্যহাতে কিছুমান কাৰণেও ৰাধা কৃষ্ণৰ এই আধৰুৱা কাহিনীৰ ওপৰত দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰে।
ৰাধাই আন এজন ব্যক্তি অয়নক বিয়া কৰাইছিল তাৰ কাৰণ হিন্দু পৌৰাণিক কাহিনীৰ ভিতৰত এক জটিল আৰু বিতৰ্কিত বিষয়। ইয়াত কেইটামান সাধাৰণ ব্যাখ্যা দিয়া হ’ল:
এটা ঐশ্বৰিক উদ্দেশ্য পূৰণ: কিছুমান ব্যাখ্যাৰ পৰা অনুমান কৰা হৈছে যে ৰাধাৰ অয়নৰ সৈতে বিবাহ কৰাটো এটা নিৰ্দিষ্ট উদ্দেশ্য পূৰণৰ বাবে কৰা ঐশ্বৰিক ব্যৱস্থা আছিল। ইয়াক কৃষ্ণৰ প্ৰতি তাইৰ ভক্তিৰ পৰীক্ষা বা আধ্যাত্মিক মৰ্যাদাক উন্নীত কৰাৰ উপায় হিচাপে চাব পাৰি।
সমাজৰ প্ৰত্যাশাঃ ৰাধা আৰু কৃষ্ণৰ কাহিনীত চিত্ৰিত কালত নাৰীৰ বিবাহ আৰু পৰিয়াল গঢ়ি তোলাৰ প্ৰথা আছিল। ৰাধা, যুৱতী হোৱাৰ বাবেই হয়তো বিয়াৰ বাবে সমাজৰ হেঁচা অনুভৱ কৰিছিল, যদিও তেওঁৰ হৃদয় কৃষ্ণৰ আছিল।
ঐশ্বৰিক প্ৰেমৰ প্ৰতীকঃ কিছুমান ব্যাখ্যাত ৰাধাৰ বিবাহক প্ৰতীকী বুলি গণ্য কৰা হয়। অয়নৰ সৈতে তাইৰ বিবাহে হয়তো প্ৰেমৰ মানৱীয় দিশটোক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, আনহাতে কৃষ্ণৰ সৈতে তাইৰ চিৰন্তন বন্ধনে ঐশ্বৰিক প্ৰেমৰ প্ৰতীক। ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে প্ৰকৃত প্ৰেমে সমাজৰ নীতি-নিয়ম আৰু পাৰ্থিৱ সীমাবদ্ধতাক অতিক্ৰম কৰে।
প্ৰেমৰ বিশুদ্ধতা ৰক্ষা কৰা: কৃষ্ণক বিয়া নকৰাৰ ফলত ৰাধাই তেওঁলোকৰ প্ৰেমৰ বিশুদ্ধতা আৰু তীব্ৰতা ৰক্ষা কৰিছিল বুলিও বিশ্বাস কৰা হয়। তেওঁলোকৰ প্ৰেম কাহিনীক ভৌতিক ক্ষেত্ৰখনক অতিক্ৰম কৰি আধ্যাত্মিক সংযোগ হিচাপে দেখা যায়। মন কৰিবলগীয়া যে এই কাহিনীটোৰ বিভিন্ন ব্যাখ্যা আছে, আৰু ৰাধাৰ বিয়াৰ সঠিক কাৰণ হয়তো কেতিয়াও সম্পূৰ্ণৰূপে জনা নাযায়। ৰাধা-কৃষ্ণ কাহিনীৰ সৌন্দৰ্য্য নিহিত হৈ আছে ইয়াৰ প্ৰতীকীতা আৰু প্ৰেম, আধ্যাত্মিকতা আৰু ঐশ্বৰিক সংযোগৰ স্বৰূপৰ ওপৰত ভক্তি আৰু চিন্তা-চৰ্চাৰ প্ৰেৰণা যোগোৱাৰ ক্ষমতাত।